کوپه شماره ٧

صدايت را

نه براي اين زيياترين آهنگ دنيا را در

گوشم زمزمه كرد

كه براي هميشه شنيدن تكرار نام خودم مي‌خواهم

چشمانت را

نه براي سنگيني گرماي نگاهت

كه براي غرق شدن در

عمق نگاهت مي‌خواهم

دستانت را

نه براي يك بار لمس تنم

كه براي شمردن خطوط سرانگشتانت مي‌خواهم

تو را

نه فقط براي خودت

كه براي خودم مي‌خواهم

تمام خودخواهي‌هاي جهان را به يك باره مي‌خواهم

براي داشتن تو

فقط براي خودم

پ.ن: مرداد با همه ترس‌ها و بيم هاي من تمام شد و رفت. مردادي كه برخلاف همه مردادها رنگ‌هاي جذابي برايم داشت. از رنگ تازه زندگيم و از معنايي تازه‌اي كه گرفته خوشم مي ايد.

پس.پ.ن: اين روزها هزاران كار ريخته هزار كار نكرده دارم. هزار نوشته كه روي دلم مانده اما .....

.راستی می دونی همه جای باغ فردوس توی دل شب از من سراغ تو رو می گرفتن؟

Labels: شعر نوشت