کوپه شماره ٧
Saturday, December 22, 2007
دونده و رسانه ملی
رسانه ملی در یک اقدام عجیب شب یلدایی داره فیلم دونده امیر نادری را نشان می دهد. هم سن و سال های من این فیلم را که یکی از با افتخارترین فیلم های سینمای ایران است؛ بخصوص آن صحنه ای که امیرو در نمایی مشت به یخ می کوبد، و چندین سال جزو تیتراژ سینما یک بود را به خاطر دارند. ظاهرا در چند ماه اخیر اتفاقاتی در تلویزیون و به خصوص شبکه سوم سیما رخ داده . نمایش اجاره نشین ها، شاید وقتی دیگر و هامون هرچند با حذف بخش های زیادی جای تعجب داشت به همون نسبت که نمایش توبه نصوح با حذف نام کارگردان. اما نمایش گاو و دونده از اون اتفاقات نادری بود که سال ها بود تکرار نشده بود. بازهم در مورد پخش گاو شاید این قدر متعجب نشدم که دیدم زیر نویس تلویزیون زده دونده. تعجبم زمانی دو برابر شد که دیدم در معرفی فیلم از نادری به عنوان یکی از فیلم سازان پیشرو و برخاسته بر علیه معضلات رژیم پهلوی نام برده شد آن هم در زمانی که تا چند ماه پیش امیر نادری از خط قرمزهای مطبوعاتی بود و به خاطر فیلم منهتن عنوان یکی از فیلم سازان خود فروخته لقب گرفته بود. در هر صورت دونده در حال نمایش است و مانند فیلم گاو حتی مثله شده یک حادثه است که باید به فال نیک گرفت.
هرچند ساز دهنی یکی از فیلم هایی که همیشه توی ذهنم مونده اما دونده و مقاومت امیرو را خیلی دوست دارم. بعد از این همه سال دیدنش کلی کیف داره بخصوص با تدوین خیلی خوب بهرام بیضایی. فيلمنامه دونده را امير نادري با همكاري بهروز غريب پور نوشته درباره نوجوان تنهايي به نام «اميرو» که سوداي مهاجرت به آنسوي آبهاي درياي جنوب را در سرمي پرورد. او با جست و جوي آشغال‌ها و جمع آوري و فروش بطري‌هاي خالي، فروش آب يخ، واکس زدن کفش فرنگي ها و کارهايي از اين دست، گذران مي‌کند. به تدريج درمي يابد که راه آگاهي، آموختن است، به اين منظور به کلاس شبانه مي‌رود و در فراگرفتن حروف الفبا تلاش مي‌کند. در پايان در مسابقه‌اي سخت و دشوار که در کنار شعله‌هاي فروزان لوله‌هاي گاز برگزار مي‌شود بر رفقاي همسن و سال خودپيروز مي‌شود.
راستی شب یلدای همه دوستان مبارک
هرچند ساز دهنی یکی از فیلم هایی که همیشه توی ذهنم مونده اما دونده و مقاومت امیرو را خیلی دوست دارم. بعد از این همه سال دیدنش کلی کیف داره بخصوص با تدوین خیلی خوب بهرام بیضایی. فيلمنامه دونده را امير نادري با همكاري بهروز غريب پور نوشته درباره نوجوان تنهايي به نام «اميرو» که سوداي مهاجرت به آنسوي آبهاي درياي جنوب را در سرمي پرورد. او با جست و جوي آشغال‌ها و جمع آوري و فروش بطري‌هاي خالي، فروش آب يخ، واکس زدن کفش فرنگي ها و کارهايي از اين دست، گذران مي‌کند. به تدريج درمي يابد که راه آگاهي، آموختن است، به اين منظور به کلاس شبانه مي‌رود و در فراگرفتن حروف الفبا تلاش مي‌کند. در پايان در مسابقه‌اي سخت و دشوار که در کنار شعله‌هاي فروزان لوله‌هاي گاز برگزار مي‌شود بر رفقاي همسن و سال خودپيروز مي‌شود.
راستی شب یلدای همه دوستان مبارک
Labels: وب نوشت
<< Home