کوپه شماره ٧
Wednesday, December 06, 2006
همه چيز شايعه بود
همه نشسته بوديم سر كار و داشتيم خبرهاي آخر وقت را مي فرستاديم كه خبر رسيد. اول جدي نبود. مثل هميشه از يك تلفن و يك شايعه آغاز شد: يك هواپيما حوالي مهرآباد سقوط كرده. اين شايعه مثل يك سنگ افتاد و موج ساخت: مي گن هواپيما مسافري نبوده، خورده به يك ساختمان مي گن توش تعدادي خبرنگار بوده....... » اين جا بود كه اس ام اس ها و تلفن‌ها براي يافتن عمق فاجعه آغاز شد. اسم دوستان عكاس و خبرنگار را رديف كرده بوديم و يكي يكي احوال مي پرسيديم. اسم‌ها كه منتشر شد تازه عمق فاجعه سي 130 مشخص شد. اسم هاي آشنا، چهره‌هاي آشنا كه رفته بودند تا آسمان هفتم تا خبر تهيه كنند و باز نگشتند.
امروز يكسال از 15 آذر سال گذشته مي گذرد سالي كه نام خبرنگاراني كه در آن سفر بي بازگشت بودند تكرار مي شد اما جايشان خالي است نه در ميان ما در ميان خانواده‌اي كه عمري زحمتشان را كشيده بودند. توي تلاش بي ثمر خانواده علي‌رضا افشار، توي نگاه اميدوارانه مادر علي رضا برادران، توي انتظار سرد زن صادق نيلي و توي خاطرات سبز حسن غريب ... امروز يكسال از آن روزهاي تلخ گذشته اما داغ دل خيلي‌ها هنوز تازه است. داغ دل خيلي هايي كه هنوز نفهميدند چرا بدترين فاجعه جامعه خبري رخ داده است
<< Home