کوپه شماره ٧

سلام آشنای دیروز و امروز و ....

سلام. دوباره سلام . گفته بودم دیگر نمی نویسم یعنی دیگر برای تو نمی نویسم. اما مگر مي شود. این حرف ها مربوط به روزهای تلخ پایان مرداد بود نه شهریور مهربانی که گرمم کرد. این روزها تلاش می کنم باز دلبسته نشوم ، تلاش می کنم به جای قلبم خودم را به دست عقلم بسپارم اما مگر می شود؟ باید جای من باشی تا ببینی که این روزهایی که خوابشان را می دیدم را نمی توانم با عقل خراب کنم. این روزها باید باشی و ببینی که چقدر تغییر کرده ام.

رنگ این روزها که خودش هم کم کم از تم قرمز به سمت آبی شدن می رود می پرسد:« چت شده ؟ توی این روزهای سردرگمی، سرخوشی؟ »می خندم. خنده ای از سر این که نمی دانم. سرخوشم بعد از مدت ها می خواهم خوب باشم. با همه بدیی های این روزها خوبم باور کن. از صدایم که می فهمی. خوبم چون حس گنگی باز ته دلم احساس می کنم. هم اتاقی همیشه رنگ نارنجی بر پنجره اتاقم می کشد و می گوید:« معجزه شد؟» فكر مي كنم آره معجزه شده اما در من نه در تو.

ساکن خیابان شانزدهم می گوید اين همه توهمه. باز تو داری خودتو گرفتار بازیی می کنی که آخرش معلومه. بازی که آخرش چیزی نیست که تو به دنبالش هستی. می گوید به سراب دل نبند به فکر زندگی خودت باش. دلم هم همین را می گوید اما ...... داداشی همسایه اش به خاطر خودم نصیحتم می کند. می دانم روزهای غصه هم همینطور کنارم هستند مثل نوبه های گذشته اما باز گوشهایم را گرفته ام،‌چشم هايم را هم مي بندم. رفیق غصه ها این روزها حالش خوب نیست نمی توانم در روزهایی که آوار غصه برسرش هست از شادی زودگذرم بگویم. نمی خواهم با خیال خاکستری خودم طوفان ذهنش را بیشتر کنم اما خودش از صدایم می خواند. نیمکت روبه رویی هیچ نمی گوید سکوت می کند و می گذارد با خودم خوش باشم. چه اشکالی دارد می خوام با خیال خام داشتن تو خوش باشم. از این که تو باز من را می بینی حس خوبی دارم. این برای من کفایت می کند هرچند تو بازهم به دلایلی که خودت می دانی این جا را نخوانی بالاخره یک روزی می خوانیشان آن وقت اگر باز من و تویی باشیم با هم از حس تازه ای که در من به دنیا آمده حرف می زنیم. اگر هم نبودیم و باز دوره بی امیدی آمد به یاد من می افتی. این روزها باز دارم به یاد تو شعری را که تو را به یادم می آورد را گوش می کنم و به تو فکر می کنم.

دوباره سلام می کنم این روزها واقعا حال من خوب است خرابش نکن.