کوپه شماره ٧

Tuesday, June 27, 2006

برگ سبز چاي سرخ

آخرين روزهاي بهار، در زمان برداشت چين نخست چاي كه بهترين چين چاي است، سرزمين سبز گيلان و بخصوص مزارع چاي لاهيجان، ميزبان بهشت است. مزارع چاي در روزهاي انتهاي بهار سبز سبز به وسعت دستان زناني است كه برگ سبز را گلچين مي‌كنند تا آنچه از حاصل تلاش شبانه روزي آنها مي‌ماند، سرخي چاي باشد.
اين مطلبي كه نوشتم يادداشتي بر يك مجموعه عكس. گزارش تصويري از چايي چيني زنان چاي‌كار گيلان. اين مجموعه عكس را اميد صالحي همكارم عكاسي كرده‌است. تصويري از تلاش زناني كه در سرزمين هميشه سبز گيلان و لاهيجان به دنيا مي آيند و در كنار مرزعه‌هاي چاي بزرگ مي‌شوند و عاشق مي‌شوند و بچه مي زايدند و ... . دست‌هاي اين زنان سبز است و چهره‌هايشان هميشه شاداب. آن‌چه باقي مي ماند سبزي سرخي چايي است كه ما آن را مي‌خوريم. مجموعه‌هاي اميد هميشه جالب است و حرف‌هايي زيادي براي گفتن دارد. من در اين دست‌هاي سبز شعر هايي نخوانده ديدم.
اميد يك مجموعه ديگر هم چند روز پيش گذاشته بود روي سايت درباره سنگ قبرهاي امروزي. سنگ قبرهايي كه اين روزها تنها يك قطعه سنگ خاكستري نيست. اين مجموعه از امامزاده طاهر بود اما خيلي از گورستان‌ها امروز اين جوري است كه سنگ قبر خودش شكل ويژه‌اي پيدا كرده‌. هر سنگ نشان مي‌دهد صاحبش به چه چيزي علاقه مند بوده يا چه كاره بوده است. يكي گيتار كنارش هست آن يكي كشكول و تبرزين.
از عكس‌هاي مستند اميد نوشتم ياد اين چند مجموعه از عكس‌هاي بنا افتادم كه حسين كريم‌زاده همكار ديگرم گرفته بخصوص اين مجموعه تخت سليمان كه واقعا حرف ندارد. حسين يكي از عكاسان بناي خوب است. براي گرفتن عكس از هر بناي تاريخي وقت مي‌گذارد. برايش اهميت دارد كه اين عكس نه تنها بايد از نظر فرم و كادر درست باشد بلكه بايد از نور و ساير چيزهايي كه در عكس هست استفاده درست كرد.

posted by farzane Ebrahimzade at 6:51 PM

|

<< Home