کوپه شماره ٧
Wednesday, February 08, 2006
امام حسين و نخل ابيانه، عاشورا و سووشون
راستي راجع به عاشوراي ابيانه و نزديكي آيين هاي اين روستاي تاريخي با آيين سووشون چيزي شنيديد. عاشوراي ابيانه با ديگر مراسم رايج در ايران به دليل تاثير آيين سووشون در آن است تفاوت دارد. ابيانه‌اي‌ها جزو آخرين گروه هاي ايراني بودند كه در دوره صفويه اسلام آوردند و همين امر سبب شده تا برخي معتقد باشند كه مراسم عاشوراي ابيانه شباهت هايي به مراسم سووشون دارد.
مردم نخل ابيانه را با قدمتي در حدود 60 سال چند روز پيش از تاسوعا بيرون مي‌آورند تا آن را مرمت و بازسازي كنند. نكته جالب در طراحي اين نخل تناسب با ابعاد و اندازه كوچه‌هاي ده است. در سال‌هاي دور، چند خانواده بزرگ ده، دست به دست هم داده‌اند و نخل‌ها را براي ده تهيه كردند. از آن پس هر سال يكي از اين خانواده‌ها غذاي ظهر عاشورا را تهيه مي‌كنند و به پاس اين عمل يكي از اعضاي جوان خانواده روي نخل مي‌نشيند و با آن به دور ده سفر مي‌كند.
كشيدن نخل با كمك چهار دسته بزرگ چوبي اش ممكن است و براي اين كار سي تا چهل مرد قوي هيكل دست به دست هم مي‌دهند تا بتوانند از عهده آن برآيند.
مشابه ديگر نقاط ايران كه مراسم علم كشي انجام مي شود، هر گاه نخل به ديوارها برخورد كند، دسته مي ايستد و گوسفندي در جلوي نخل قرباني مي كنند.
يكي ديگر از اعتقادات مردم ابيانه در مورد نخل اين است كه نبايد از هيچ كوچه اي دو بار بگذرد و به همين دليل آن را از سراشيبي ده به پايين دره مي برند و پس از ناهار و نماز ظهر عاشورا آن را به ده باز مي گردانند.
گروهي از كارشناسان گفته اند كه فلسفه نخل گرداني در ابيانه به مراسم سووشون باز مي گردد كه در آن چادري كه جنازه سياوش در آن قرار داشت دور شهر مي گشت.
اين هم يك گزارش تصويري خيلي جالب از نخل گرداني در ابيانه از «اميد صالحي» همكارم . عكس‌هاي جالبي است. مي شه با اين عكس ها توي كوچه‌هاي ابيانه با نخلش به ياد امام حسين و آيين سووشون حركت كرد.
<< Home