کوپه شماره ٧
Wednesday, January 18, 2006
اركستر سمفونيك تهران
ديشب براي ديدن اجراي اركستر سمفونيك به تالار وحدت رفته بودم خيلي خوب بود. براي من كشف جالبي از گونهاي از موسيقي بود. لوريس چكناواريان را به عنوان رهبر اركستر نديده بودم. هميشه يا در جلسه يا در جشنها بود اما ديشب او رهبر نه بيش از پنجاه نفر اعضاي گروه اركستر و كر بود. او در اجراي خود همه كساني كه به ديدن هنرش آمده بودند را سهيم كرد. ديشب همراه با اعضاي گروه اركستر سمفونيك و گروه كر كودكان پارس و كر اركستر سمفونيك كساني كه در اين اجر سهيم كرد. همه يك صدا بني آدم اعضاي يكديگرند را خواندند. شايد قشنگ ترين بخش اجراي دو تابلوي ايراني بود گزارشش را در ميراث خبر نوشتم مي توانيد بخوانيد. اين بخشي از همان است:
سكوتي همه سالن را در برگرفت و آن گاه رهبر اركستر چوب را بالا برد و آرشههايي كه با حركت او همزمان بالا پايين ميرفت. طبلي كه كوفته ميشد، پارتيتورها ورق ميخورد و نتهايي كه اوج و فرود ميگرفت. دو تابلوي روشن ايراني، اولي سنگين و باوقار و دومي سرخوش و شاد. اولي زني كهنسال بود كه آهسته و متين قدم ميزد و دومي دختركي سرمست جواني، اولي چون افق شرق بيكرانه و دومي چرخه سرشار از زندگي، اولي يادآور نقش برجستههاي تخت جمشيد و فيروزهاي كاشيهاي ميدان نقش جهان و دومي نقاشيهاي تازه مدرن قاجار و معماري تلفيقي عصر پهلويها.
<< Home