کوپه شماره ٧

عاقبت روزي از همين روزها از اين جا مي‌روم

انگيزه اي براي ماندن نمانده
دستاويزي حتی كه بشود به آن تكيه كرد و براي آن جنگيد
چرا بايد در جايي ماند

كه

هر لحظه‌اش تكرار تلخ يك انتظاره. انتظار هيچ
عاقبت روزي از اين جا مي روم به كجا

نمي دانم

خودم را به دست باد مي‌سپارم

به دست باران
و شايد به دست خاك.

از همه چيز خسته‌‌ام خسته