کوپه شماره ٧

دستهایم را بگیر و به یاد بیاور که آسمان دلم را روشن کردی
دستهایم را بگیر
و به یاد بیاور که روزی از کنارم گذر کردی بدون این که
بدانی
که برای تنهایی و بي تكيه‌گاهي
هنوز ریشه‌هايم محكم سينه زمين را در آغوش نگرفته
نگاهت را از
من
دریغ نکن
که چشمانت
سرنوشت تازه من بود
دوستت دارم
اما تو را اسیر خودم نمی کنم که برای
هم پروازی با تو فرصتی تازه بیابم.